Walk around Athens, and one of the most salient features is the abundance of graffiti that covers a large proportion of the city, giving it a grungy post apocalyptic atmosphere, with layers upon layers of text, messages, and images on the sides of the dilapidated buildings.
Indeed graffiti is not new in Greece, and the word itself comes from the word Graphi, which means “to write”.
Whilst graffiti now is more a testimony to the influence of hip hop culture, and is widely considered in the public eye, as a form of vandalism, the graffiti of Athens is another way that people are reclaiming space, and personalizing the urban experience.
We met with b., a street artist who says he “creates life in the cities” and has his trademark yellow and black murals that wrap around doorways, and window frames of the decrepit buildings of the Psiri area, incorporating the architectural characteristics of the building into his creations.
His somewhat adorable work is like a logo in its simplicity, and he considers it necessary to have this kind of graphical impact to aggressively compete with the dominant images in the city- that of advertisers from whom he wants to reclaim the space.
What’s the appeal of painting the street?
Instead of painting like, a white canvas? I try to live in the city first, and search for situations in the city, …people like little kids, gypsies and pikeys, who live there, and create a whole atmosphere, and then my work becomes part of that, so in a way it has life, it lives there. It’s not on a white canvas and only in my mind, it’s like I’m creating life in the city too, and I’m taking from the city inspiration, and I give it back with that. So from a white canvas I can’t take anything, I can’t interact easily.
When you look at a surface, what aspects of it make you want to use it as your canvas?
I try to find walls that have a little story, like, the Psiri area, (in Athens) with the Pakistanis, there was an old barber shop, and I can imagine what would have happened there 30 years before, so it gives me energy. You can see a little window, and I can transform that window into something else, so my work is parasitical to the city, it’s breathing,… like a virus.
I try to transform the buildings, in my way, the way that other people see the city and the buildings. You can play with your city, you can play with the walls, and what you can see, a little hole, a window, or a door, you can paint it pink, and do little eyes on it, and turn it into a big monster.
What is your favorite place to paint?
I’ve painted all over Europe, like in Amsterdam, Barcelona, in London and Berlin, …Berlin I have done a lot, but every city has its own energy, I can get inspired by different things in each place. Like, in London, there are many brick walls, and you can play with those bricks. I made little stairs, and the girls stand on the stairs. In London you can find old buildings easily.
In Beijing it was crazy cause I wanted to paint everywhere but I felt like I was destroying the image, it was so nice; I didn’t want to do anything. In London I’m not thinking that.
My favorite place is, Gite, (in Athens), inside alleys, back facades of the buildings where you see the life that is not on the street;-it’s more chaotic from the backside of every buildings. I like the chaotic atmosphere of the overdraft spaces.
Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011
Zoe Zillion
Έχουμε δει εδώ στο Fridge κατά καιρούς street art, stencils και graffiti –την παρανομία που έγινε τέχνη! (με πιο πρόσφατο το άρθρο για τον Banksy). Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για έναν Έλληνα που ασχολείται με stencils και street art, τον b.
O b. ξεκίνησε το graffiti στα 13 του χρόνια το 1996, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εμπνευσμένος από τις πινακίδες και τα σήματα τις πόλης (ειδικότερα από τις πινακίδες DANGER) άρχισε να εφαρμόζει στους τοίχους της Αθήνας την τεχνική του Stencil. Ο συνδυασμός των χρωμάτων του, επιτρέπει στα σχέδιά του να ξεχωρίζουν στους πολυζωγραφισμένους ή μουντούς τοίχους και να τραβούν εύκολα την προσοχή.
Οι ήρωες του είναι γοργόνες, κοπέλες με τατουάζ στο μπράτσο μια άγκυρα και το ψάρι-φάλαινα. Ανθρωπόμορφες γυναικείες φιγούρες που θυμίζουν λαογραφικά σχέδια, όλα πάντα στο ίδιο κιτρινόμαυρο μοτίβο. Πολλές φορές μάλιστα έχει συνεργαστεί με τη Γερμανίδα street artist Zoe Zillion, αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τα σχέδια του άλλου.
Tα σχέδιά του, έχουν κοσμήσει τοίχους στην Αθήνα (δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις συναντήσει ούτε ένα!), στο Βερολίνο, στην Βαρκελώνη, στο Άμστερνταμ, στο Λονδίνο, αλλά και στη Βραζιλία, το Πεκίνο και το Dubai, έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις, φεστιβάλ και δεν διστάζει να δημιουργήσει τις φιγούρες του κατόπιν ειδικών αναθέσεων των πελατών του.
Το 2007, εξέδωσε το βιβλίο του this is my b world από την Futura/The Breeder, στο οποίο παρουσιάζει τα graffiti του σε Αθήνα και Βερολίνο απο 2002-2007.
Σήμερα η κύρια ασχολία του είναι η Αρχιτεκτονική και το Design, ενώ έχει ελαττώσει τις street works του. Ο ίδιος όμως δεν αποκλείει τις περιστασιακές επανεμφανίσεις του, στολίζοντας με το κίτρινο/μαύρο σήμα κατατεθέν του, κάποιο γκρίζο κτήριο της πόλης.
O b. ξεκίνησε το graffiti στα 13 του χρόνια το 1996, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εμπνευσμένος από τις πινακίδες και τα σήματα τις πόλης (ειδικότερα από τις πινακίδες DANGER) άρχισε να εφαρμόζει στους τοίχους της Αθήνας την τεχνική του Stencil. Ο συνδυασμός των χρωμάτων του, επιτρέπει στα σχέδιά του να ξεχωρίζουν στους πολυζωγραφισμένους ή μουντούς τοίχους και να τραβούν εύκολα την προσοχή.
Οι ήρωες του είναι γοργόνες, κοπέλες με τατουάζ στο μπράτσο μια άγκυρα και το ψάρι-φάλαινα. Ανθρωπόμορφες γυναικείες φιγούρες που θυμίζουν λαογραφικά σχέδια, όλα πάντα στο ίδιο κιτρινόμαυρο μοτίβο. Πολλές φορές μάλιστα έχει συνεργαστεί με τη Γερμανίδα street artist Zoe Zillion, αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τα σχέδια του άλλου.
Tα σχέδιά του, έχουν κοσμήσει τοίχους στην Αθήνα (δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις συναντήσει ούτε ένα!), στο Βερολίνο, στην Βαρκελώνη, στο Άμστερνταμ, στο Λονδίνο, αλλά και στη Βραζιλία, το Πεκίνο και το Dubai, έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις, φεστιβάλ και δεν διστάζει να δημιουργήσει τις φιγούρες του κατόπιν ειδικών αναθέσεων των πελατών του.
Το 2007, εξέδωσε το βιβλίο του this is my b world από την Futura/The Breeder, στο οποίο παρουσιάζει τα graffiti του σε Αθήνα και Βερολίνο απο 2002-2007.
Σήμερα η κύρια ασχολία του είναι η Αρχιτεκτονική και το Design, ενώ έχει ελαττώσει τις street works του. Ο ίδιος όμως δεν αποκλείει τις περιστασιακές επανεμφανίσεις του, στολίζοντας με το κίτρινο/μαύρο σήμα κατατεθέν του, κάποιο γκρίζο κτήριο της πόλης.
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011
Alex Martinez - Κλεισόβης
Ομορφαίνει τις γειτονιές με χρώμα
Μια διαφορετική δενδροφύτευση συνέβη στο κέντρο της Αθήνας πριν από ένα μήνα.
Τα δέντρα, μέρος ενός γκράφιτι, σχεδόν ανάγλυφα, βρέθηκαν -διά χειρός Αλεξ Μαρτίνεζ- στον τοίχο πολυκατοικίας στα Εξάρχεια. Λίγα τετράγωνα παρακάτω, στη στοά Πανταζοπούλου (γνωστή ως στοά Hollywood, λόγω των εταιρειών παραγωγής και διανομής κινηματογράφου που στεγάζονταν εκεί), οι αστέρες του παλιού ελληνικού σινεμά μοιράζονται μια τεράστια επιφάνεια με γνωστούς μουσικούς της soul και του rock.
Δίπλα δίπλα ο Βουτσάς με τον Κωνσταντάρα, τον Βέγγο και τη Βασιλειάδου σε μια ασπρόμαυρη σύνθεση, την ίδια στιγμή που ο Κιθ Ρίτσαρντς κάνει ντουέτο με την Αρίθα Φράνκλιν υπό το βλέμμα ενός νωχελικού Τζίμι Χέντριξ. Δεν είναι τα πρώτα γκράφιτι του 32χρονου Αλεξ στην πόλη. Πέρυσι, αποτύπωσε δύο πασχαλίτσες να κυνηγιούνται στον τοίχο της ταράτσας σε πολυκατοικία της οδού Πυθέου (απέναντι από τα γραφεία της «Ε») μαγνητίζοντας το βλέμμα μας.
Κοσμοπολίτης, με καταγωγή από Ελλάδα, Μεξικό και Ηνωμένες Πολιτείες, έζησε στη Νέα Υόρκη, στην Αμβέρσα, στο Λονδίνο. Τον κέρδισε όμως η Μυτιλήνη -και η Βάσω- όπου μένει μόνιμα ανακαινίζοντας τη μικρή ξενοδοχειακή επιχείρηση της φίλης του: 20 δωμάτια με διαφορετικά γκράφιτι το καθένα!
Η ιδέα για το τριπλό γκράφιτι της στοάς Χόλιγουντ ανήκει στον Γιάννη, ιδιοκτήτη του μπαρ στον πεζόδρομο της οδού Κλεισόβης. Στο υπόγειο του μαγαζιού βρίσκονταν παρατημένες -έως ότου μεταφερθούν στο Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου στον Κεραμεικό- περίπου 600 κόπιες ταινιών από το αρχείο του παραγωγού-διανομέα Δαμασκηνού Μιχαηλίδη. Και κάπως έτσι προέκυψε η τεράστια τοιχογραφία.
Ο Αλεξ θα ξανάρθει σύντομα στην πόλη αφού «το γκράφιτι δεν είναι πλέον περιθωριακό, απλά ομορφαίνει γειτονιές που χρειάζονται λίγο χρώμα παραπάνω».Περισσότερα για τη δουλειά του, στο www.martinezink.com Ρουτς.
Μια διαφορετική δενδροφύτευση συνέβη στο κέντρο της Αθήνας πριν από ένα μήνα.
Τα δέντρα, μέρος ενός γκράφιτι, σχεδόν ανάγλυφα, βρέθηκαν -διά χειρός Αλεξ Μαρτίνεζ- στον τοίχο πολυκατοικίας στα Εξάρχεια. Λίγα τετράγωνα παρακάτω, στη στοά Πανταζοπούλου (γνωστή ως στοά Hollywood, λόγω των εταιρειών παραγωγής και διανομής κινηματογράφου που στεγάζονταν εκεί), οι αστέρες του παλιού ελληνικού σινεμά μοιράζονται μια τεράστια επιφάνεια με γνωστούς μουσικούς της soul και του rock.
Δίπλα δίπλα ο Βουτσάς με τον Κωνσταντάρα, τον Βέγγο και τη Βασιλειάδου σε μια ασπρόμαυρη σύνθεση, την ίδια στιγμή που ο Κιθ Ρίτσαρντς κάνει ντουέτο με την Αρίθα Φράνκλιν υπό το βλέμμα ενός νωχελικού Τζίμι Χέντριξ. Δεν είναι τα πρώτα γκράφιτι του 32χρονου Αλεξ στην πόλη. Πέρυσι, αποτύπωσε δύο πασχαλίτσες να κυνηγιούνται στον τοίχο της ταράτσας σε πολυκατοικία της οδού Πυθέου (απέναντι από τα γραφεία της «Ε») μαγνητίζοντας το βλέμμα μας.
Κοσμοπολίτης, με καταγωγή από Ελλάδα, Μεξικό και Ηνωμένες Πολιτείες, έζησε στη Νέα Υόρκη, στην Αμβέρσα, στο Λονδίνο. Τον κέρδισε όμως η Μυτιλήνη -και η Βάσω- όπου μένει μόνιμα ανακαινίζοντας τη μικρή ξενοδοχειακή επιχείρηση της φίλης του: 20 δωμάτια με διαφορετικά γκράφιτι το καθένα!
Η ιδέα για το τριπλό γκράφιτι της στοάς Χόλιγουντ ανήκει στον Γιάννη, ιδιοκτήτη του μπαρ στον πεζόδρομο της οδού Κλεισόβης. Στο υπόγειο του μαγαζιού βρίσκονταν παρατημένες -έως ότου μεταφερθούν στο Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου στον Κεραμεικό- περίπου 600 κόπιες ταινιών από το αρχείο του παραγωγού-διανομέα Δαμασκηνού Μιχαηλίδη. Και κάπως έτσι προέκυψε η τεράστια τοιχογραφία.
Ο Αλεξ θα ξανάρθει σύντομα στην πόλη αφού «το γκράφιτι δεν είναι πλέον περιθωριακό, απλά ομορφαίνει γειτονιές που χρειάζονται λίγο χρώμα παραπάνω».Περισσότερα για τη δουλειά του, στο www.martinezink.com Ρουτς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)